Veer en Groef
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een veer-en-groefverbinding is een houtverbinding waarbij houten delen over de lengte met elkaar worden verbonden door middel van een uitstekende rand ('veer' of 'mes') aan de ene zijde die past in een inkeping ('groef') aan de andere zijde.
Omschrijving
Deze verbindingstechniek wordt veel toegepast in de bouw en houtbewerking voor het koppelen van planken en panelen. Het in elkaar grijpen van veer en groef zorgt voor een stevige en stabiele verbinding die helpt om kromtrekken of vervorming van het hout te verminderen, met name bij grotere oppervlakken. Afhankelijk van de toepassing kan de veer aan één lange zijde van de plank zitten, of ook aan de kopse kant, zoals bij laminaat. Naast de vaste veer die integraal deel uitmaakt van de plank, bestaat er ook een variant met een losse veer, waarbij beide te verbinden delen van een groef zijn voorzien en een apart latje (de veer) de verbinding vormt.
Toepassingen
Veer en groef planken worden voor diverse doeleinden gebruikt. Ze zijn een populaire keuze voor vloeren, wanden, plafonds en dakconstructies. Ook bij buitenbetimmeringen zoals schuttingen, tuinhuizen, overkappingen en carports wordt veel gebruik gemaakt van deze verbinding.
Varianten en materialen
Naast de standaard veer-en-groefverbinding, waarbij de veer aan één plank vastzit, bestaat er de verbinding met een losse veer. Hierbij hebben beide te verbinden delen een groef en wordt een apart, vaak hardhouten, latje gebruikt als veer. Veer en groef planken zijn verkrijgbaar in verschillende houtsoorten, zoals vuren en douglas, en kunnen zowel geschaafd als ruw zijn. De afwerking kan variëren, bijvoorbeeld met een vellingkant die zorgt voor een V-groef na installatie.
Vergelijkbare termen
Mes en groef
Gebruikte bronnen: